Sonbaharın sert rüzgârları en çok da çınar yapraklarını düşürmüştü etrafa. Kurumuş bir yaprak; ömrünü tamamlamanın sükûnetiyle, gelen geçenin üzerine basmasını sıradanlaştırmış, hissizleşmiş öylece duruyordu. Güneş ışınları eskisi gibi içini kıpırdatan duygular yansıtmıyordu yeryüzüne.