Nasıl anlatsam, nerden başlasam Bodrum Bodrum demeyeceğim söz :)

Mutlu olmak, mutsuz olmak, ağlamak, gülmek vs. ne desem çok tuhaf. Hep kendimize bağlı. Hıçkıra hıçkıra ağlarken kendimi bir anda o kadar sakin o kadar iyi hissedebiliyorum ki, ama sinirliyken yatıştıramıyorum sinirlerimi, çok kızıyorum kendime ne var bu kadar sinirlenecek ortada diye. Halbuki hiç birşey yok.

Dışarıda ya da çevremde gülen insanlar görünce çok merak ediyorum nasıl içten gülebilir bir insan diye. Artık kahkaha atacak kadar komik birşey bulamıyorum. Gülümseyip geçiştiriyorum. Gülmek istiyorum sonu ağlamaya dönüyor. Mutsuz muyum, halsiz miyim, yorgun muyum, kötü müyüm, depresyonda mıyım neyim ben? Hiç bilmiyorum..

Çok hayalim var. Gerçekleştiremiyorum. Kafam o kadar dolu ki onu yap, bunu yap, şunu yap diyor. Susturamıyorum. Kendi kendime birkaç yıl sonra olacak, zaman ver kendine diyorum. Ama beynimi ve kalbimi buna bir türlü inandıramıyorum..

Ne diyelim hayırlısı. Olur belki bir gün. Belki bir gün kendi dükkanımı açarım. Belki bir gün acayip güzel bir şarkı bestelerim. Belki bir gün kendi kitabımı okurum. Belki bir gün hiç birşey yapmadan öyle boş boş otururum. Belki bir gün çok güzel tarifler bulurum. Belki bir gün gülmekten karnıma ağrılar girer. Belki bir gün ağlamaktan gözlerim şişer. Belki bir gün yurtdışına çıkarım. Belki bir gün çok güzel bi proje bulurum. Belki bir gün de hiç birşey yapamadan böyle ölür giderim..

Hayırlısı diyelim tekrar. Bakalım hayat bundan sonra ne gösterecek bana..

Ölüm erken gelmezse yaparım bir gün.

Her zaman önce sağlığımız, huzurumuz, neşemiz, mutluluğumuz, hayallerimiz olsun. Güzel olan her şey bizlerle olsun..

Siz öfkelendiğinizde neler yapıyorsunuz? Nasıl kontrol edebiliyorsunuz öfkenizi? Gerçekten çok merak ediyorum. Tavsiyeniz varsa dinlerim.. Kendinize iyi bakın olur mu?..