Sokakta topallayan birini gördüm.İki adım sonra durdu.Etrafına bakındı. “Belli ki yoruldu,zavallı” dedim içimden. “Dikkat çekmemek için de vitrinlere bakıyor numarası yapıyor ” .Sonra acıdığım için kendime kızdım.Onun namına üzülebilirdim ,ama acımak? "Acımak küstah bir tavır olabilir mi ?" .Bilemedim. Bunları düşünürken iki saniye geçtiyse öküz gibi bakmamak için üçüncü saniyede tam yüzümü çevirecektim ki sevgilisi yanına geldi.Demek ki kadını bekliyormuş. .O da topallıyordu, kısa boyluydu.Dikkat edemedim ama ayakları da aynı yerden aksıyordu.Beraber yürürken aynı ritimde yükselip- alçalıyorlardı.Yan yana gelir gelmez kadın bir şey söyledi.Vitrine bakıp gülüştüler.Sanki iddialaşmışlar da diğerinin dediği çıkmış gibiydi.Gülüp geçtiler topallamayanlar, sarışınlar,keller,.. gibi.Herkes gibi. Beşinci saniyeden sonra dönüp bakamadım.Geçiştik.Muhtemelen aynı ritim devam etmiştir. Sıcacık gülümsediğimi hatırlıyorum. Soğuk bir kış rüzgarı beni kendime getirdi.Altıncı saniyeden sonra tek başıma kendi yoluma devam ettim.