Ben Mürekkep.
Nefesim anne karnında tomurcuklandığından beri orada sıkışıp kaldım. Rahat olduğumu, çıkmak istemediğimi düşündüler. Beni hayatta yeşerttiklerinde ise hiçbir şey yapamadım. Ne yapmam gerektiği öğretildiği zamanlardan itibaren yapabildiğim tek şey tüketmekti. Tüketmek ve yaşamak... Bana öğretilenler sadece bunlardı. Önüme konulanı sorgulamadan aldım, kullandım ve yok ettim. Sadece gözlerim değil, aynı zamanda beynim de kapalıydı. Ellerimi yok etmek dışında kullanabileceğimi öğrendiğimde ise yaptığım ilk şey kapalı gözlerimi açmak oldu.
İşte o zaman hayatım başladı.

NOT: Sembolik Yaşantılar Serisi gerçek hayattan beslenmiştir. İlham tohumları daha fazla nefeste toplanabilsin diye kaleme alınan bir kurgudur.