Metruk bir bina gibi yıkıldıgım zaman
Kalbimin enkazına vasıl olmasın canan
Aşkı tattım sanırken, yaşattı bana buhran
Viran olmuş bir dünya ondan geriye kalan

Yokluğuna alışmak mukaddermiş yazgımda
Sükun buldu bu kalbim, sensizlik oldu şifa
Birgün pişman olup da çıkarsan yollarıma
Mukabele etmem sana eski duygularımla

Şifayab gönlüm artık akmaz çağlayan gibi
Durgun bir su misali ne ileri ne geri
Belki birgün tesadüf eder aşk girer içeri
Coşkun bir sel olurum, parlar kalbimin feri