Paramparça olan ruhumun kırıkları kalbime batarken, hayatın beni itip o parçaların üstüne düşürmesinden korkuyorum. Savaşmam gerek biliyorum ama ben savaş için fazla korkağım değil mi?

Ben daha Saye'ye onun benim için gelip geçici ilgi değil de, koşulsuz sevgi olduğunu bile söylemedim. Gitmesinden korkuyorum. Çünkü sevildiğini öğrenen herkes, gelmeden terk etmeyi ezber haline getirmiş bu dünyada.

Ben; o çok meşgul, kendilerine göre dünyanın en önemli insanların yanından geçip giden, suratına bakmaya dahi tenezzül etmedikleri yabancıyım. Onlarsa benim dünyamın figüranı. Hayalleri intihar eden hayalperestsin gerçeklerle tuttuğu matem.