Karen Leydi, henüz on sekiz yaşında olmasına rağmen hayatın karşısına çıkarmış olduğu ağır yükleri omzuna yüklemiş düşe kalka, dizlerindeki yaraların kabuk bağlamasına müsade etmeden, ellerine batan çakıl taşlarına aldırış etmeden ve en zoru ise tek damla göz yaşı dökmemek için kendisine yeminler etmiş bir genç kız.  Hayattan tek isteği  psikoloji okuyup işini severek yapan bir psikolog olmakken hayat Karen'e bunu bile çok görmüştü. Doğru bildiklerini öyle sert çarpmıştı ki yüzüne Karen bir müddet ne hissetmesi gerektiğini dahi bilememişti. Sadece doğruları da değişmemişti Karen'in, hayatı değişmişti. Yaşadığı evren değişmişti. 

Ama bilmeliydi. Bazen insanın ettiği dualar kabul olmamalıydı. Karen'inki de kabul olmamıştı. Ne yurt dışındaki okuluna kaydını yaptırabilmişti, ne de psikolog olup kendi ayaklarının üzerinde durmanın zevkine varabilmişti. Ama öyle bir şey olmuştu ki. Hayat Karen'den onlarca şey almasına rağmen öyle güzel bir duyguyu bahşetmişti ki, Karen yaşadığı her şeyi unutup tek bir neden yüzünden kaderine şükredecekti. Bunun adı aşktı. Bu duyguyu yaşamak için başka bir evrene mi geçmeliydi? Geçerdi. Doğru bildiği her şeyin yalan oluşuna mı şahit olmalıydı? Olurdu.

Karen, gözlerine değecek bir çift kuzguni irisler için vücuduna can veren kalbinden bile vazgeçerdi. 

Bu Karen Leydi'nin hikayesi. Biraz fantastik bolca romantik. 

Şimdiden keyifli okumalar diliyorum.