Mutluluk bir virüs gibidir. Ama kötü bir virüs değildir. İnsanı rahalatan, mutlu eden, yüzünde güller açtıran tatlı bir virüstür. O tatlı virüse yakalandın mı bir daha hiç mutluluğu bırakasın gelmez. 

O tatlı virüsü sadece iyi kalpli insanlar kalplerinde hissedebilir. İyi kalpli insanlar mutluluğu çok rahat bir şekilde benimseyebilirler. 

Kötü kalpli insanlar bu tatlı virüsü yaşadıklarını sanarlar ama kalpleri kırılmaz buzla kalplıdır. Bu buzun içine  sadece kötülük girebilir. Buz insanın kalbini ele geçirmeye başladığı anda buzu çözmek zorlaşır. Buzun kırılması için tek anahtar vardır. O anahtar mutluluktur. Bu anahtara ulaşmak için çok çaba sarf eder insan. O anahtarın ödülü de huzurdur. 

Mutluluğu elde edemeyenler ölene kadar acı çekeler. Bu acı bir tek mutlulukla sona erebilir.