Varılacak yerlerim var benim

Toplayacak eşyalarım etrafta

Masamda oturmuş paylaştırıyorum

Kalan herşeyimi tam ortadan.

Sanki harman yeri kaldırır gibi

Vedalaşmasını izliyorum.

Buğdayın topraktan koparılışını

Kökleri toprakta değil bulutlarda

Sanki gökyüzünde hayata serpiştiriliyorlar.

Birikiyor zamanın kalıntıları

Vakit geliyor, tükeniyor.

Avuçlarımda yeşertiyorum.

Damlalarda sanki

Kar tanelerinde geleceğim!

Ellerimi semaya kaldırıyorum.

Dokunuyorum tanelere

Seçiyorum, topluyorum birer ikişer

Ellerimde dünyanın gizemi

Karanlığın son noktasına ulaşıyorum.

Buluyorum, kaybetmeden

Yaşıyorum ertelemeden

Gözlerim kapalı, duyumsuyorum.

Işıltıları, dalgaları, rüzgarın dansını...

Dinleniyor zihnim

Gözlerimde canlanıyor işte her şey

Canlanıyor gibi tohumun kıpırtısı

Anımsıyorum, hissediyorum.

Köşeleri hızlı dönüyorum.

Dar sokaklardan geçiyorum.

Hızlı adımlarla nefesleniyorum.

Koşarak yürüyor bedenim.

Aralanıyor kapı, yetişecek gibiyim.

Kapanmasın, kapılar.

Her bir kapının ardında binlerce kapı

Hızlı hızlı açıyorum.

Kilitleri bir sonraki kapıdan alıyor gibiyim

İleri, geri…

Hangi yöne doğru açılıyor bu kapılar

Yön duygum kapanıyor sanki

Neredeyim şimdi ben!