Ramazanın ikinci günüydü, teravihi kılmış komşularla eve doğru yürüyorduk. Hanım sohbetleri uzun olur yol boyunca konuşuldu, haberler alındı, selamlar söylendi. Evimizin önündeki dut ağacının altında son konuşmalar yapılıyordu ki Remziye teyzenin içinde ukde kalmış bir çocukluk anısını anlatmaya başladı bizlere.