Hikayem soğuk.Eşim Rıfat'la evlendikten 2 yıl sonra Akif dünyaya
geldi.Ve bir kış akşamı, Rıfat gitti.Bizi terkedeli 22 yıl. Kafamda eksik
parçalar vardı.O gün çıkıp gittim.Önce Rıfat,sonra ben üzmüştük
oğlumuzu.Kibritçi Kızı okuduğumu hatırlıyorum ona. Öyle uykuya
dalardı Akif. Ben hiç üşümek istemiyorum demişti bir gece.O mutluydu
hikayede. Benim hikayemde iyi bitsin diye dilek tutardım. Şimdi nerde

miyim?

Terliklerimin altı yırtıldı, üşüyorum, gece.Bir genç gözüküyor,şehrin en
güzel peynircisinin önünde. Yanımda oturdu, sıcak peynir ve biraz üzüm
verdi.Sohetimizin ilerlediği kış akşamında tebessümünü sevdim gencin.
Bir kibrit paketi vardı yıpranmış hırkamın cebinde. Baktım ki o da
üşüyor.Yaktım.Bana hikaye anlatmaya başladı.Tanıdık gelmişti.Karnım
nasıl doymuştu,ne zaman yanıma gelmişti hatırlamıyorum.Ve oracıkta

kapandı gözlerim.

'Sevgili ANNE(şimdi boğazım düğümlendi,devam ediyorum).Seni yıllar
sonra aradım ve buldum.Sana üşümek istemiyorum derdimya, şimdi
bugün beraber üşüdük. Bir eksik var, sensin. Ama ben artık üşümek

istiyorum.'

'Sevgili Eşim, ben seni hiç bırakmadım, sadece yanlış hatırlıyorsun.'