Hatırlıyorum giderken yüreğimde bıraktığın hasarı. Hatırlamıyorum gözlerimden kaç tane yaş döküldüğünü. Hatırlıyorum ayrılırken yüzüme bile bakmayışını, hatırlamıyorum o an elimden tuttuğunu. Hatırlıyorum "Ayrılalım" deyişini. Hatırlamıyorum beni öptüğünü.
    Aradan 5 yıl geçmişti. İzlerin yeni yeni siliniyordu kalbimden. Bir izin baki kalmıştı bende. İnsanlara güvenim azdı artık. 5 yıl geçse de aradan, ne birini sevmiş nede güvenmiştim.
  - Abi, abi iyi misin?
 Yakın dostum Caner'in sesi ile kendime gelmiştim.
    - İyiyim Caner iyiyim.
    - Hala burada bu arada
   - Kim ?
    - Kim olacak abi senin eski sevgilin Aslı. Az önce geldi ya buraya.
     Cafeye girdiğini bile unutmuşum bak. Aradan geçen onca zaman sonra hayatın tesadüfen seni karşıma yine çıkarması. Gözlerine bakmaya çalıştım. Eski masumiyet yoktu artık gözlerinde. Suçluluk vardı, sırlar saklıydı.
   - Hadi gel kalkalım abi.. dedi Caner.
   Beraber hesabı ödeyip çıktık.
        2 hafta sonra... Veda ediyordum artık bu şehire. Anılarımı acılarımı seni ardımda bırakarak. Ne zamandır ailemin yanına gitmemiştim. Bundan sonraki yaşantımı onlarla İzmirde geçirmeye karar verdim.
Otobüste giderken İlhan İremin "Olanlar olmuş" adlı şarkısı çalmaktaydı. Otobüs hareket ederken cama doğru döndüm yüzümü. Seninle beraber geçirdiğimiz acı tatlı anılar otobüs camında sanki bir sahne gibi aktı geçti..