SENİNLE SENSİZ YAŞAMAK

          Sensiz nasıl yaşarım diye düşünürken sensiz kaldım. Çok zor oldu yokluğunu kabullenmem. Kısa sürede samimi olduğum, hayatımın her köşesine koyduğum, alıştığım insan yoktu artık. Haftalarca kendime gelemedim, tekrar ben olmaya cesaret edemedim, sensiz nasıl ben olunur bilemedim biliyor musun? O kadar yer edinmişsin bende. Olurda seni görürsem, o içindeki nefreti fark edersem her şey başa sarar, bundandır yüzüne bakamayışım. Ben seni sensiz bıraktığımı fark ettim. İyileşebilmek için yolcu etmem gerekirken kapılara kilit vurdum. Kovmak istedim seni içimden. Yapamadım, çünkü hala…

            Uzun süren mücadelem sonunda tekrar bana geleceğine dair hiçbir umudum kalmadı içimde. Seni unutmak değil, sevmek istiyorum. Yine eskisi gibi, ellerini tutamadan, boynuna dokunamadan, sana sarılmadan sevmek. Sen yokken bir sürü kitap okudum, her sevgi dolu sahne seni getirdi aklıma, biz olduğumuz günleri. Yeni şarkılar dinledim, seni bana getiren. Bir süre sonra seni sensiz sevmeyi öğrendim. Belki de kabullendim, bilmiyorum. Seni sensiz sevmek, seninle sevmekten daha az acıtıyor. Ama özlersen ya da başka bir şey, ben hep kırdığın yerdeyim.