Selim Çok Üzgün

Selim ve Esma evlerine gelmişlerdir

Selma-Hoş geldiniz çocuklar

Esma-Hoş bulduk anne

Serhat ve Esma annesiyle babasının ellerini öper

Süheyla oturup ağlamaktadır kız kardeşi Leman onu teselli eder

Süheyla-(ağlayarak) Görüyorsun dimi Leman görüyorsun bir kızımız daha uçtu yuvadan Selim hiç alışkın değil böyle şeylere ah Esma ah

Serpil-Anne çay getirdim

Süheyla-(ağlayarak) Esma çok güzel demlerdi çayı sen hatırladın mı Leman ben evlendiğimde annem arkamdan nasıl ağlamıştı kızlarımızı okutalım, büyütelim, emek verelim sonra elin adamı alsın götürsün

Serpil-Anne ağlama artık Esmadan sonsuza kadar ayrılmadık ki sadece kocasının evine gitti gene görüşürüz merak etme hadi anneciğim bırak artık ağlamayı

Süheyla-Ben bir babana bakayım ne durumda Esmayı kendi kızı gibi severdi o

Selim odasında çok üzgündür hep eski fotoğraflara bakar ve birden Esmanın çocukluğunun hayalini görür ve sonraya eskiyi hatırlar Selim ve kızlar seksek oynarlar

Selim-(ağlayarak) Ben kiminle dertleşeceğim şimdi

Süheyla gelir ve Selim'i ağlarken görür

Süheyla-(ağlayarak) İnsanın kızı oluyor büyüyor ailesi ona emek veriyor sonra elin adamı alıp götürüyor Esmayı özlüyorsun dimi

Selim-Artık üzülmeyeceğiz Esmadan sonsuza kadar ayrılmadık ki özlediğimiz zaman görüşeceğiz

Süheyla-Ama bu bizim elimizde bir şey değil ki inşallah Esma kocasıyla mutlu olur

Selim-Bu ev gittikçe sessizleşiyor

Sonra odaya Serpil gelir ve

Serpil-Anne baba hadi yemek hazır

Selim-Hayır kızım içimiz almaz şimdi

Süheyla-Bende aç değilim kızım

Serpil-Hadi baba aç kalmayın ne olur

Selim-Hadi Süheyla biraz bir şeyler yiyelim

Salona gelirler ve masaya otururlar

Ferit-Hadi anne biraz bir şeyler yiyin üzülme artık kızlar evlendi ama Serpil var Serpil de sizin kızınız

Selim-Ferit oğlum bak bizim bir ayağımız çukurda bugün yarın bu dünyadan gideceğiz bu dünyadan gitmeden önce üçünüzden de yani senden Esmadan ve Çiğdemden torun istiyoruz

Süheyla-Evet oğlum bizim tek hayalimiz torunlarımıza bakmak