Papatya

“Basit yaşamlar basit sonları hak eder. Kendine bu kadar büyük bir ölüm yakıştırman takdir edilesi. Ama ne yalan söyleyeyim bu ölümü senden beklemezdim. Yine de yaşamın boyunca yanında olduğum için mutluyum. Ama şunu biliyorum ki, dün olduğun yerden daha mutlu olduğun bir yerdesin bugün. Teşekkür ederim Leyla.”

Süveyda mezar taşını okşadı, bir papatya koydu yanına. 

Göğe bakarak konuştu bu sefer.

“Merhaba dünya!

Tanış benimle.
Daha önce karşılaşmış mıydık?
Hatırlamazsın. Daha farklıydım
Sana bu sefer büyük umutlar getiriyorum sevgili dünya!
Rengarenk çiçekler sereceğim göklerine.
Söz bak uyumadan önce
bütün yıldızlarını parlatacağım geceleri.

Maviler dökeceğim denizlerine.

Kahkahalarımla boğacağım şehirlerini!
Sokak sokak dökeceğim gülüşlerimi!

Sev beni dünya.
Ben seni sevmek için yeniden tanışıyorum seninle.

Bu sefer sev beni dünya.
Tanı beni.
Beni gör.”