İLK GÖRÜŞ

Ben bilmem kardeş, ben şimdi başımda olan işi bitireyim gelirim okula, sende ne yapıyorsan yap.

Dedikten sonra telefonu yüzüme kapattı, ben şimdi koca okulda bir başıma ne yapacağım, kantine indiğimde başka bölümlerden başka insanlar vardı, hiç birini tanımıyordum. Okulun içinde dolaşmaya başladım, bazı öğrenciler okulda bazı öğrenciler, ise daha okula gelmemişlerdi. etrafta sanki yılardır bir birini tanıyan insanlara baktım, okul 1 ay önce açıldı ve bu akdar insan birbirlerini nasıl bu kadar kısa zamanda tanışabildiler aklım almıyordu. Ben bile Yusuf ile o kadar kolay arkadaşlık kuramadım, zamnında ama Yusuf çok kolay arkadaş ediniyor onuda aklım almıyor zaten. insanlarla, çok da kolay iletişim kurabiliyordu. Okulun yarısını tanıyordu bile, ben daha okulda ki hocaların isimlerini bile bilmiyordum.

Saat ilerledikçe ben, okulun içinde dolaşmaktan yorulmaya başladım ama bir türlü saat 9’a gelmiyordu. Bir okulun bu saate açık olmasına mı şaşırayım yoksa güvenlikçinin okulun önünde bana bakmasından anlamalıydım, bu saate okulda fazla kimse olmaması dikkatimi çekiyordu.

Okulun içerisinde dolaşırken, tanıdığım birini gördüm sanki, tam tanımıyorum ama sanki görmüşüm bir yerde, ama nereden olduğunu bende bilmiyordum. Uzaktan bana doğru geliyor mu yoksa başka yöne mi gidiyor onu kestiremedim ama tanıdığım birine benziyordu. Şimdi Yusuf burada olsa hadi tanışmaya gidelim derdi, ama bende o cesaret yok bende cesaretin C si dair yoktu. Korkum yoktu hamdolsun ama böyle başkalarına karşı, hep ön yargılı hep bir uzak mesafe içerisinde davranırım, çünkü çok samimi olmak bana göre laubali ve seni kullanmalarına izin vermek oluyor, bunu hayatta hiç bir zaman istemem. O yüzden kimse ile fazla samimi olmam ve kimse ile fazla konuşmam, gezerim dolaşırım ama samimi olmam çünkü her insan seni kullanmaya çalışabilir. Belki yanlış bir bakış açısı ama öyle insanlar bazen av arıyor ama ben avlanmak istemem. Şimdi cesaretim yok dedim diye de beni korkak sanmayın, ölümüne kavga ederim haksızlığa karşı dururum ama insanlara karşı hep ön yargılıyım ondan cesaret edemem konuşmaya.

Kız yanımdan geçtiği gibi uzaklaştı, içimde hem ne yapacağım korkusu hem de bu kız kim diye merak duygusu başladı. Hemen arkasına takılıp, onu takip etmeye koyuldum, ilerledikçe kendi bölümüme doğru geliyorduk. Bizim bölümün hemen yanındaki binaya girdi, sınıfın kapısının üstünde Felsefe Bölümü yazıyordu. Nasıl olur anlayamıyordum, Edebiyat bölümünün yanında Felsefe bölümü mü var? Ben arkasından binaya girdim tam oturduğu yeri gördüm, okulda az kişi olduğundan dolayı ben o sınıfa girince herkes bana baktı, bir kargaşa çıkmasın ve kızda hangi bölümde olduğumu bilsin diye burası Edebiyat bölümü mü? Diye sordum aralarından birisi yerinden kalktığı gibi yanıma geldi.

-Hayır, burası Edebiyat bölümü değil, burası Felsefe bölümü aşağıya in dış kapıdan çık, sağa dön o bina Edebiyat bölümü.

Teşekkür ettikten sonra, sınıftan çıkıp kendi sınıfıma doğru ilerlemeye başladım, bir taraftan Yusuf’u arıyorum ve yine telefon açılmıyordu. Ama bu seferki mesaj diğerlerine göre anlamlıydı ‘‘ İşim bitti bitecek son dokunuşları yapıyorum, 10 dakikaya kadar istediğiniz yerdeyim’’. Bu sefer güzel bir şekilde işini sonlandıra bilecekti. Sınıfa geldiğim gibi hemen oturduğum yerden dışarıya baktım ama yok kızın oturduğu yere çok uzaktım ben arka taraflarda o ön tarafta oturuyordu. Camdan baktığında kızı görebiliyorum ama onun beni görmesi imkânsız gibiydi. Çünkü hiç kimse arkaya doğru bakmaz her zaman, hep önüne doğru bakar beni görmesi için kafasını baykuş gibi arkasına kadar getirmesi lazım buda zor işte.

15’dakikanın sonunda Yusuf okula vara bilmişti, yanında başka bölümden kızlar ile girdi sınıfa. Ben daha tanıdığım birisi ile konuşamıyorum ama Yusuf başka bölümlerden kızlar ile rahatlıkla dolaşa biliyordu. Parası var diye mi, yakışıklı olmasından mı yoksa konuşurken çok temiz bir şekilde konuşması mı? Bunların hiç biri desem bana karşı siper alırsınız sadece, güven ve cesaret bunların sayesinde bu kadar kişi ile konuşup hepsini kendine hayran bırakabiliyor. İşe Yusuf’un popülerliği cesaretten geliyor. 2 hafta da okulun tanınan kişisi oldu bir de üstüne 2 den fazla sevgilisi var. 

Sınıfa girdiği gibi, hemen yanıma geldi, bana uzun süre baktı sende bir haller var, anlat bakalım sabahın erken saatinde okula gelmen, beni üst üste 3,4 defa araman bunlar senin için bile saçma bir durum değil mi Kuzey?

Evet, haklısın bide otobüsü kovalamasaydım iyiydi, salonda uzanıyordum ne telefon çaldı, ne de başka bir şey, birden okula gitmem gerek diyerek kendime geldim, üstümü değiştirip hazırlandım. Okula geldiğim de fazla kimse yoktu, sana telefonda anlattığım şeyler.

Yok, yok sende başka bir şey var. Bu gün her günden farklısın sanki bir şey oldu değil mi?

Birini gördüm Yusuf, sanki tanıdığım birine benziyordu ama kim olduğunu halen hatırlayamıyorum. Seni en son aradığımda bunu anlatmak için aradım tabi sen yine işin başında olduğun için telefonu açmadın.

Kuzey, sen ve bir kız, sen kızlardan hoşlanıyor muydun? Bu zamana kadar senin yanında bir kız görmediğim için bunu söyledim yanlış anlama. Vay, kim söylese inanmazdım sen bir kızdan hoşlandın, bunca zamandır arkadaşınım bana bile zor güvendin.

Öyle deme Yusuf ben sana her zaman güvendim, sadece insanlar ile ilk teması doğru yapamıyorum, ya da yapmak istemiyorum. Ama bu kızı tanıyorum bir yerden, ondan zaten bu kadar aklıma takıldı...