Dava
(Sedef'in Anlatımıyla)
Gözlerimi hafif hafif araladım ve yağmurun sesi geldi kulağıma, yavaşça yatağımdan kalkıp pencereye doğru yöneldim yine bi sonbahar sabahı, dolabıma yöneldim üstümü değiştirdim ve aşşa indim.
Üvey annem ve üvey babam her zamanki gibi hala uyuyorlardı,zaten genelde karşılaşmayız karşılaştığımızda da kavga ederiz beni yurttan almalarının tek sebebi orda yaptıkları bir anlaşmaymış hep öyle söylerler,kendi evimi kendim tutum fakat onlar kendi evlerinden atılana kadar onlardan yanlız yaşya bildim sonrasında gelip benim evimde kalmaya başladılar sesimi çıkarmadım çünkü genelde evde degil işte oluyorum ilk davamı aldıktan sonra bu evi onlara bırakıp kendime yeni bir ev kuracağım,işe geç kalmamak için dolaptan peyniri çıkartıp aceleyle ekmeğe sürdüm ve evden çıktım bugün benim ajan olarak üstleneceğim ilk görevdi.
Nasıl oldu da küçük bi yetimhane yurdundan buralara kadar geldim ben bile hala şaşkınım.
Yetimhane yurdundayken 5 kişilik bir gurubumuz vardı, birbirinize çok sözler verdik fakat tutamadık hiçbirini, hepimiz farklı ailelerde büydük hep onlarla bi gün tekrar bi araya gelmeyi hayal ettim belki onlarda etmiştir.
Ajansa girdiğim gibi koşar adımlarla toplantı odasının kapısını çaldım ve içeri girdim "gel sedef nerde kaldın" "trafik biraz yoğundu kusura bakmayın beklettim" herkes beni bekliyordu masadaki yerimi aldım ve Emre Bey bana bi dosya uzattı
"Bu dosyada sana verilen görev var tek sen degil bir kaç ajanstan ajanlar gelicek sana eşlik edicek 4 ajan daha var onlarla birlikte çözüceksiniz bu davayı" kalbim hızlı hızlı atmaya başladı ilk davam olduğu için mi bilmiyorum ama sanki bu dava benim hayatımı değiştirecek gibiydi "Tamamdır Emre Bey" tam dava dosyasını açıcaktım ki "sana güveniyoruz bizi gururlandır ve odana git dosyayı güzelce incele" dosyayı ve çantmı aldım ayağa kalktım "hiç şüpheniz olmasın Emre Bey teşekkür ederim" dedim ve odadan çıktım kendi odama geçtim yerleştim ve dosyayı açtım okuduğumda içimi bi korku sardı "İstanbul Küçükyalı Çocuk Yuvasımı!"
(Çağrı'nın Anlatımıyla)
Sabah gözümü yağmurla açtım gerçi akşam hiç uyamamıştım 1 saatlik uykuyla nasıl bi günü geçireceğim bilmiyorum. Ayılmak ve kendime gelmek için güzel bir duşa girdim, kahvemi içtim, dosyalarımı ve çantamı alıp evden çıktım.
Küçükken beni yetimhane yurduna bırkmışlar ozamanlar 5 kişilik bi arkadaş gurubumuz vardı hiç ayrılmamaya söz vermiştik fakat hepimiz farklı aileler tarafından evlat edinilmitik, her zaman onlarla tekrar bir ayaraya gelmeyi diledim, belki unutmuşalardır ama ben hiç unutamdım.
Uzun zamandır tek yaşıyorum üvey ailemi bırkıp kendime yeni bi hayat kurdum üvey annem Selda trafik kazası geçirip rahmetli oldu üvey babam Ahmetle hiç bir zaman anlaşamadık beni o yurttan almalarının tek sebebi orda yaptıkları bir anlaşmaymış ne anlaşma yaptıklarını hep sakladılar sevmedikleri hâlde mecburen beni büyütüler onlar öyle sanıyolardı enazından, her zaman kendime kendim baktım hasta olduğumda, yaralandığım da ve kendim kendi imkanlarımla okuyup ajan olana kadar, hiçbir zaman yanımda değillerdi ne zaman konuşmaya çalışsam da kavga ettik bende kendi hayatımı kurdum.
İş yerine girdiğimde yeni davamı almak için Yusuf Beyin odasına gittim. Kapıyı çalıp içeri girdim "Hoşgeldin Çağrı geç otur dava dosyan birazdan gelir" dedi. Sandalyelerden birine oturdum kapı çaldı ve içeriye elinde dosyayla bir adam girdi.
"Buyrun Çağrı bey dava dosyanız" elindeki dosyayı bana uzatı teşekkür edercesine kafa salladım ve odadan çıktı.
"Yusuf Bey ben odama geçip dosyayı inceleyeyim" dedim.
"Tamam Çağrı sana güveniyorum her zamanki gibi iyi bir iş çıkar ve bu davada tek degilsin bir kaç ajanstan 4 ajan daha seçmişler bu davayı onlarla birlikte çözüceksiniz" dedi ve ilk defa bir dava üzerinde çok farklı şeyler olucak gibi hissediyorum.
"Tamam Yusuf Bey sağolun" dedim ve odadan çıktım kendi odama geçmeden kahve aldım ve odama geçtim.
Yerime geçtim dava dosyasını açtım ve karşılaştığım şeye inanamadım.
"İstanbul Küçükyalı Çocuk Yuvasımı!"
(Mavi'nin Anlatımıyla)
Sabah güzel bi yağmur sesiyle uyandım, yatağımdan kalktım telefonumu elime aldım ve saate baktım, ikinci davamı almak için ofise gitmem gerekiyordu ama ben geç kaldım. Hızlıca üstümü değiştirdim ve üvey aileme bakmadan çıktım evden.
Beni hiçbir zaman istemediler yetimhane yurdundan beni orayla anlaşma yaptıkları için almışlar her zaman beni sevmediklerini yüzüme vurdular onlardan nefret ediyorum,okumamam için ellerinden geleni yaptılar ama ben okudum kendi ayaklarımın üzerinde durmayı başardım. Bu davayı çözersem yeni evime çıkıcam yetimhanedeyken 5 kişilik bir gurubumuz vardı hiç bir zaman ayrılmamayı dilemiş ve birbirimize sözler vermiştik fakat yetimhanede gelen ani kararlardan dolayı hepimiz farklı aileler tarafindan evlat edinildik. Kendi evime çıktığım zaman onları tek tek arayacağım.
Arabama binip ofise gittim. Deren Hanım'ın kapısını çaldım ve odaya girdim."hoşgeldin Mavi geç kaldın bi sorun yoktur umarım" dedi şimdi ne diycem ben kadına "evet Deren Hanım annem ilaçalrını almayı unutmuş onları aldım" yapacak bişey yok kadına uyuya kaldım diyemezdim. "Bu senin davan sana güveniyorum ilk davanda başardığın gibi bunuda çözüceksin" dedi dosyayı aldım ve ayağa kalktım "teşekkürler Deren Hanım şüpheniz olmasın" dedim ve arkamı döndüm odadan çıkacaktım ki "dur daha bitmedi" Deren Hanıma döndüm ve dinlemeye başladım."bu davada tek değilsin bir kaç ajanstan 4 ajan daha gönderecekler onlarla beraber çözüceksiniz bu davayı" biraz şaşırdım ama ikinci davam olduğu için bişey demedim "tamam Deren Hanım" odadan çıkıp kendi odama geçtim yerleştim ve dosyayı açtım okuduğumda şok geçirdim bu benim kaldığım yetimhanenin adıydı
"İstanbul Küçükyalı Çocuk Yuvasımı!"
(Ege'nin Anlatımıyla)
Sabah uyandım heryer su içindeydi penceremi açık bırakmışım "tabii yağmur yağmasa olmazdı zaten her yer su kim temizleyecek şimdi burayı iş başa düştü gine" kalktım ve ıslak olan yerleri güzelce temizledim anne baba olmayınca insan kendi temizliğini kendi yapıyor.
Çok küçükken beni yetimhane yurdunda bırakmışlar üvey annem ve üvey babam beni yetimhaneyle yaptıkları bir anlaşma yüzünden evlat edinildiklerini söylüyorlardı. Ben 18 yaşımdayken alkol ve sigaradan dolayı vefat ettiler hiç üzülmemiştim çünkü beni hiç sevemdiler tabi bende onları.
Yetimhanedeyken 5 kişilik bir gurubumuz vardı onları çok özledim itraf ediyorum,ama yetimhanenin çıkardığı bir kararla hepimiz evlat edinildik o günden sonra bidaha hiç görmedim onları.
İşe gitmek için hazırlandım kahvaltı yaptım ve evden çıktım "trafiğe bak gine geç kalacağım" 10-15 dakika sonra ofise girdim. Uytun Beyden yeni görevimi almak için odasına gittim kapıyı çaldım ve içeri girdim. "Günaydın Uytun Bey davamı almaya geldim" dedim ve sandalyeye oturmamı işaret etti "günaydın Ege" dedi ve dosyayı bana uzatı " iyi iş çıkaracağından eminim ama bu görevde tek değilsin bir kaç ajanstan 4 ajan daha gönderecekler onlarla beraber bu davayı çözeceksiniz başarılar dilerim" dedi "ne daha önce hiç böyle bişeyle karşılaşmadık" gercekten çok şaşırdım bu dava cok farklı hissediyorum "evet biliyorum odanda dosyayı güzelce incele" aşırı merk ettim." Tamam Uytun Bey" dedim ve odadan çıktım.
Kendi odama geçtim ve dosyayı açtım okuduğumda şok geçirdim.
"İstanbul Küçükyalı Çocuk Yuvasımı!"
(Mert'in Anlatımıyla)
Sabah zar zor uyandım koltukta uyuya kalmışım, bayağı yağmur yağıyordu gittim pencereleri kontrol ettim hepsi kapalıydı. Güzel bi duş aldım kendime geldim kahvaltı yaptım ve evden çıktım.
Üvey ailem olucak o insanları hayatımdan uzun zaman önce sildim
Küçükken beni hergun dövdüler, okumamam için ellerinden geleni yaptılar beni odaya kitleyip bir yıl boyunca okula göndermediler uyuşturucu maddelerini zorla içirtler 18 yaşima bastığım ilk gün gece kaçtım evden evdeki paralarını alarak, ben yetimhanedeyken 5 kişilik bir gurubumuz vardı onları aradım heryerde ama bulamadım. Üveylerim beni yurtta bir anlaşma yaptıkları için almışlar. Hayatımda onlara olan hiçbir yer yok.
Ofise girdim odama gittim eşyalarımı bıraktım. Aylin Hanım'ın odasına gittim kapıyı çaldım ve içeri girdim yeni alacağım dava için "merhaba Aylin Hanım dava dosyasını almaya geldim" dedim bu dava bana çok farklı şeyler yaşatacak gibi "merhaba Mert bu davada sana çok güveniyorum" dedi bende gülümseyerek yanıtladım. Kapıya doğru yöneldim "dur daha bitmedi bu görevde tek değilsin bir kaç ajanstan 4 ajan daha gönderecekler onlarla birlikte çözüceksiniz" dedi şaşırdım ama önceden 2 kişi bi davayı çözmüştüm"tamamdır" dedim ve odadan çıktım.
Odama geçtim oturdum ve dava dosyasını açtım okuduğumda içimi bir heyc
an ve korku sardı.
"İstanbul Küçükyalı Çocuk Yuvasımı!"
