İrem Küçükçongar

dar sokaklar

Varılacak yerlerim var benim Toplayacak eşyalarım etrafta Masamda oturmuş paylaştırıyorum Kalan herşeyimi tam ortadan. Sanki harman yeri kaldırır gibi Vedalaşmasını izliyorum. Buğdayın topraktan koparılışını Kökleri toprakta değil bulutlarda Sanki gökyüzünde hayata serpiştiriliyorlar. Birikiyor zamanın kalıntıları Vaki...

Görüntüle

gri deniz

    Deniz, o gün kirli bir çarşaf gibi gözümün önünde öylece salınıyordu. Kuruması için rüzgara asılmış ıslak ve dev bir kumaş parçası gibi…   Deniz kirli filan değildi elbet; yağmur yüklü bulutlar, rengini verdiği gri sulardan kendine bakıyordu. Bekleyişimin y&uum...

Görüntüle

elde edilen mutluluk

Mutluluk bir virüs gibidir. Ama kötü bir virüs değildir. İnsanı rahalatan, mutlu eden, yüzünde güller açtıran tatlı bir virüstür. O tatlı virüse yakalandın mı bir daha hiç mutluluğu bırakasın gelmez.  O tatlı virüsü sadece iyi kalpli insanlar kalplerinde hissedebilir. İyi kalpli insanlar...

Görüntüle

dedektif

... Bu adam garipti. Öyle garipti ki çevresinde ki insanları varlığıyla korkutuyordu. Kendiside yapacaklarından korkuyordu.  O öyle zeki bir adamdı ki, cinayetleri kısa sürede çözüme kavuşturuyordu. Bulaştığı her beladan kolayca sıyrılıyordu. ... Bu kadın sıradandı. Öyle sıradandı ki çevresinde ki ins...

Görüntüle

mülteci

  Yedinci katta rüzgar en sert haliyle yüzüme çarpıyordu. Dünya nefes alıyordu fakat ben alamıyordum. Binanın en tepesinde ölüme yarım adım uzaklıktaydım. Kravatımı çıkarıp aşağıya bıraktım. Birkaç salınım hareketinden sonra rüzgara kapılıp hızla aşağıya doğru süzülmeye ...

Görüntüle